సారంగ పత్రికలో ప్రచురితం అయిన “ఆ రెండు దీపాలే” కవిత ఇక్కడ మీకోసం. శ్రీ అఫ్సర్ మొహమ్మద్ గారికి, శ్రీ సుధామ గారికి ధన్యవాదాలతో..🧨✨🍬 ఎర్రటి బొట్టు బిళ్ళ లాంటి టపాసను నట్టులో పెట్టి నేలకేసి కొడితే పట్ మని పేలే నేలటపాసా నా బాల్యం పక్కింటి భవంతి వాళ్ళు చిచ్చుబుడ్లు కాలిస్తే చార్మినార్ సిగరెట్టు పెట్టిలోని తగరపు వెండి కాగితాన్ని కాల్చి చిరచిరలాడే శబ్దంతో మండే ఎర్రటి వెలుగే నా దీపావళి చిచ్చుబుడ్డి ఏడాదంతా చింతకాయలు […]
కర్పూరదీపం.. విశాలాక్షి పత్రికలో “దొడ్డెత్తే నరసమ్మ” కథ ప్రచురితం అయిన సంగతి మిత్రులకు తెలుసు కదా. ఆ నరసమ్మ విజయ మహల్ సెంటర్ నుంచి ఏకంగా ఆస్ట్రేలియాకి వెళ్లి వీధి అరుగు ఎక్కి కూర్చుంది. తను అందరికి సౌఖ్యాన్ని పంచుతూ ఎలా కరిగిపోయింది అనే విషయాన్ని అందరికీ చెప్పాలి అని మరోసారి కర్పూరదీపం లా మీ ముందుకు వచ్చింది. ఆణిముత్యాల విభాగం లో కథని ప్రచురించి ప్రోత్సహించిన “వీధి అరుగు” పత్రిక సంపాదకులు శ్రీ శ్రీనివాస్ కొండ్రు
ప్రియమైన రచయితలు సాహితీ సంబరాల నడుమ ఆవిష్కరించిన “ప్రియ కవిత” సంకలనంలో చోటు చేసుకున్న నా కవిత ఇది. శ్రీ ఇందూ రమణ గారికి, శ్రీ రంగబాబు గారికి ధన్యవాదాలతో 🙏🙏. ఇప్పుడు మూగబోయిన అందరి నాలుకల మీద వసపాలు పోయాల్సిందే కదా. కవిత చదివి మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయాలు తెలుపుతారుకదా❤🌹🙏 ఉభయకుశలోపరిఎన్ని ఏళ్లయ్యిందంటావ్ ఉత్తరంలో ఈ మాట చూసిహలో అబ్బయ్య ! ఎట్లుండారుఎన్నాళ్ళయ్యిందంటావ్ ల్యాండ్ ఫోన్లో ఈ మాటవినిఇప్పుడు మాటలెందుకు అంటారా?నవ్వుకో ఎమోజి, లవ్వుకో ఎమోజి, ఏడుపుకో
వస పాలు కావాలిప్పుడు Read More »
సినీవాలీ పత్రిక నిర్వహించిన కవితల పోటీ లో బహుమతి పొందిన నా కవిత “పహారా” గెనెమ గట్టు-నే కొలిచే గుడి మెట్టుపచ్చని పొలం- నా ప్రార్ధన మందిరంఅన్నం విత్తులతోపాటు, ఆశల విత్తులుకూడా కొన్నిటిని మడిఅంతా చల్లుకుంటానునేల నీరు గాలి వానకనిపించే దైవాల కనికరం కొరకై..కళ్ళు తెరుచుకునే తపస్సు చేస్తుంటానుఅనుక్షణం కరుణించమని..దేశ సరిహద్దుల్లో తుపాకీతోజవానన్న పహారా కాస్తుంటేకంచె వేసిన చేలో మంచె మీద నిలిచిఉండేలు తిప్పుతూ పంటనికాచే పహారాని నేనే ఇక్కడ..కోతకొచ్చిన పంట మీ నోటికందించేలోగాప్రకృతిలోని వినాశకర వికృతులునన్ను
మెట్లు దిగుతూఉంటే నేనుఏమైనా మర్చిపోయావా బుజ్జీ అమ్మ పిలుపువెనుతిరిగి చూస్తే అమ్మ కళ్ళల్లో దిగులు తెరమెట్లెక్కి వచ్చి అమ్మ చేతిని ముద్దాడిపదిరోజుల్లో మళ్ళీ వస్తాగదమ్మా అనివెనుదిరిగిన నా కంట్లో కూడా ఊరిన నీటి చెలమలుఉండవే ఆటో వరకు వస్తా అంటూ వడివడిగామెట్లు దిగే అమ్మ అడుగుల్లో మమతల మడుగులునేను సంచి పట్టుకుని ఆటో ఎక్కి కూర్చోగానే“కాస్త ఉండు అబ్బయ్యా” అంటూనే అమ్మనాలుగురోడ్ల కూడలిలో ఎడంపక్కమల్లెపూలు, జాజిమల్లెలు, మనోరంజనాలుపాటల వినపడుతున్న రాజయ్య అరుపులకుమూర మల్లెలు మూర జాజులు ,రెండు
పొగడ దొరువు కండ్రిగనాయన పుట్టిన ఊరుమా నాయన పుట్టిన ఊరుచిన్నప్పుడు ఊపిరులూదిన గాలిపచ్చగా పలకరించే చేనుచెంత చేరి నిమరగానే కళ్ళనిండా ప్రేమనుకురిపించే లేగ దూడలు..గడ్డివాము ఎక్కి అన్నతో ఆడిన ఆటలుతంపటేసిన తేగలకోసం పడిన గొడవలులెక్క తెలియకుండా జుర్రుకున్న తాటిముంజలు..గడ్డిలో కాల్చిన తాటిపండు తీపి రుచిముంత దించగానే పాలేరును ఏమార్చినాలుకపై వేసుకున్న కల్లు చుక్కలు..కోతలైన చేలో పోటిపడి ఏరుకున్న పరిగెలుదోటీతో లాగి ఒడిలో దాచుకున్న సీమచింత గుబ్బలు..దిగుడు బావిలో జలకాలాటలుగున గున తిరిగే గిన్నె కోళ్ళ అరుపులుఈత పళ్ళు,
బంధం ఆర్థికమా..హార్దికమా.. ఏ బంధాలు ఎలా ముడిపడతామో, ఎలా వీగిపోతాయో.. మరి ఈ కథలోని మైత్రి బంధానికి ఉన్న బలం ఎంత..? తెలియాలంటే ఈ రోజు నవ తెలంగాణ ఆదివారం అనుబంధం సోపతి లో ప్రచురితమైన నా కథ “మైత్రి -వైచిత్రి” చదివి మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయాలు తెలుపగకోరుతూ.. సోపతి సంపాదకులు శ్రీ కటుకోజ్వల ఆనందాచారిగారికి ధన్యవాదాలతో 🌹🙏 రాఘవ ఇల్లు ఖాళీ చేసి ఊరొదిలి వెళ్ళిపోయాడట. రాత్రికి రాత్రే కుటుంబంతో సహా. ఎవరో అనుకుంటున్న మాటలు
ఈనాటి నవ తెలంగాణ సోపతిలో నా కవిత “అభ్యుదయం”. చదివి మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయం తెలుపగోరుతూ..🙏🌹 అభ్యుదయంఆ పసివేళ్ళు యంత్రం కన్నా వేగంగాఅంట్ల గిన్నెలను తోమి శుభ్రం చేస్తున్నాయిఆ వేళ్ళు పట్టుకోవాల్సింది పుస్తకం కలమనిఅక్కడ చెప్పేవారు ఎవరు లేరు..అమ్మ గారికి నీళ్ళు తెచ్చి ఇవ్వుఅయ్యగారికి కాఫీ పెట్టి తీసుకురారోబోట్ కంటే వేగంగా కదులుతూమేడం గారి ఆజ్ఞని శిరసావహిస్తున్నఆ లేత పాదాలకు తెలియదుతాను నడవాల్సింది బడిబాట వైపుకని..కార్పొరేట్ స్కూల్లో చదివే కూతురి పాత డ్రెస్సులునాలుగు అమ్మగారు తన ముందు
ఆరోగ్యమే ఆనందం పార్ట్ 2. జూన్ నెల సాహూ మాసపత్రికలో. మీ అందరికోసం..🙏🌹 శబ్ద, కాంతి, వాయువేగాలను మించిన వేగంతో పయనించే సాధనము ఏమిటో మీరు చెప్పగలరా..? ఇంకేముందండి అది మన మనసే. మనసు పయనించడానికి ఏ మాధ్యమం అవసరం లేదు. క్షణంలో వెయ్యోవంతు కాలంలో కోరుకున్నచోటికి చేరుకోగలదు. అట్లని మనసు స్థిరంగా ఉంటుంది అనుకోవడం పొరపాటే. మహా చంచలమైనది మనసు. మరి మనసుకు కళ్లెం వేసి ఓ చోట నిలపాలంటే దానికి నిరంతర సాధన కావాలి.పోయిన
“ఆకులో ఆకునవుదామనుకున్నాకొమ్మలో కొమ్మని కూడా అయిపోదామనుకున్నాకెరటాల్లోని చిరుగాలిని గుండె నిండుగానింపుకోవాలనుకున్నాను..ఆకుపచ్చని లేలేత రెమ్మలు గాలికి ఊగుతూజీవితమంటే రేపటి ఆశతో బతకడమే అనిగుసగుసలాడాయి..నిటారుగా నిలిచిన ముదురు గోధుమరంగు మాన్లుతలవంచని ధీరత్వంతోనే నీ పయనం సాగించుఅని పాఠాలు చెప్పే పనిలో పడ్డాయి..చెట్టు పుట్ట పిట్ట బంధిఖాన లేని సహజీవనమేమా ఆనందానికి ప్రతీక అన్నాయి..కాసేపైనా వాటి మౌన భాషను వింటూమైమరచిపోవాలనుకున్నాను..నల్లమల నిశ్శబ్ద రాగంలో స్వేచ్ఛా గీతాన్నితనివితీరా వినాలనుకున్నాను..అంతలోనే కార్లు, వేన్ ల హారన్లు వినిపిస్తేఅడవి పక్కున నవ్వింది నన్ను చూసి..అడవి కాదు