చిన్నప్పుడు నేను తిన్న మొలగొలుకుల బియ్యపు అన్నం ఇప్పుడు నా చేత నెల్లూరు కథలు (విజయ మహల్ సెంటర్ కథలు) రాయించింది అంటారు ప్రముఖ సాహితీవేత్తలు, సాహితీ విమర్శకులు Chandrasekhar Boddapti శ్రీ చంద్రశేఖర్ బొడ్డపాటి గారు. గుంటూరు నుంచి వెలువడే పత్రిక “రేపటి కోసం” ఈనాటి సంచికలో ఇంకా విజయ మహల్ సెంటర్ కథలు గురించి వారు ఏమన్నారో చదవండి. చంద్రశేఖర్ బొడ్డపాటి గారికి హృదయ పూర్వక ధన్యవాదాలు. ఎద ఊసుల ఊయలలు…’ బొడ్డపాటి చంద్రశేఖర్ […]

అక్షరాల తోవ వారి పోటీలో ఎన్నికైన నా కవిత అమ్మ ఒడి తొలి పెన్నిది శిశువుకుఒడినుంచి అడుగేసే మజిలీ గుడిలాంటి బడిమదిలో జ్ఞాన జ్యోతిని వెలిగించే నిధివిజ్ఞానానికి బాటలు వేసే గురువు సన్నిధిఅ అంటే అమ్మ ఆ అంటే ఆవుఅక్షరాలేకాదు పదాలే కాదువ్యక్తిత్వ వికాసానికినీతిమార్గం చెప్పే పెద్దబాల శిక్ష గురువుమాటఅపాయాన్ని ఉపాయంతో తప్పించేచందమామ కథ గురువు పలుకుఅలిసిన చిన్నారి మనసులకుఊరటనిచ్చే క్రీడాప్రాంగణం గురువు మనసుఉద్యానవనం బడి అయితే పిల్లలంతా పూలచెట్లుపాదులుచేసి నీరుపెట్టి కాపాడే తోటమాలి గురువుతాను నేర్పిన

మనసు ఎందుకు, ఎక్కడికి వెళ్ళకూడదు? ఈనాటి ప్రజాశక్తి దినపత్రిక ఆదివారం అనుబంధం స్నేహ బుక్ లో నా కథ “మనసు వెళ్ళని చోటు” చదవండి. స్నేహ సంపాదక బృందానికి, Santhi Sri Madam కు ధన్యవాదాలతో.. ‘ఇప్పుడిక అంతా అయిపోయింది. వాడు నా దగ్గరకు రావాలని ప్రయత్నిస్తున్నాడు. వద్దు వద్దు.. ఎట్టి పరిస్థితిలోను వాడిప్పుడు నా దగ్గరకు రావడానికి వీల్లేదు. వాడ్ని నా దగ్గరకు రాకుండా ఎలా ఆపాలి? ఇప్పుడు నేనేం చేయగలనని..?’ ఆ రోజు నాయినమ్మ

అన్యోన్యంగా సాగుతున్న కాపురంలో అనుకోని విపత్తు జరిగితే ఆ సంసారం ఏమైంది? ఈ త్రైమాసిక పత్రిక “బహుళ” లో “గజ్జల గుఱ్ఱం” కథ చదవండి. Jwalitha Denchanala మేడమ్ కి ధన్యవాదాలతో.. ‘ఘల్లు..ఘల్లు..ఘల్లు…’ ఆ శబ్దానికి చిరు మందహాసం మురళి పెదాల మీద తొణికిసలాడింది. పదేళ్ల నుంచి ఇంట్లోనే కాదు, తన గుండెల్లో కూడా నర్తించే మువ్వల రవళి అది. సన్నగా నవ్వుకుంటూ దుప్పటి మరింత మీదకు లాక్కున్నాడు. పెళ్లి చూపుల్లో అతను మొదట చూసింది మోహన

ఈనాటి సాక్షి పత్రిక ఆదివారం అనుబంధం ఫండే లో నా కవిత “అనాహత” చదవండి. మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయాలు తెలుపండి. పిట్టల పాటలు – సెలయేటి గలగలలుతుమ్మెదల ఝంకారం చిరుగాలి సవ్వడిఉహు..ఏ శబ్దం వినిపించడంలేదుఎవరినీ ఏ అలికిడి కదిలించడం లేదుకళ్ళముందు కదిలేవి లోపల తాకడంలేదు..మనసు మూలల్లోఎప్పటెప్పటివో నిశ్శబ్దపు శబ్దాలుతెరలుతెరలుగా పొరలుపొరలుగాఅతుక్కుంటూ ఊడిపోతూగెలుస్తూ ఓడిపోతూ..తడి కళ్ళతో నవ్వినట్లోచెమ్మగిల్లిన గుండెను తడిమినట్లోప్రేమో ద్వేషమో తెలిసేదెట్టా..?ఎన్నేళ్ళనుంచో చప్పుడు చేయని శబ్దాలునిశ్శబ్దంగా చుట్టూ చేరి అనుక్షణంధ్వనితరంగాలై దేహం నిండా ప్రవహిస్తుంటేఇంద్రియాలను స్పర్శించేవిమనో వేదికను

ఈనాటి “నవ తెలంగాణ” పత్రిక ఆదివారం అనుబంధం సోపతి లో నేను రాసిన బాలల కథ “స్వేచ్చ” ప్రచురితం అయింది. కథని చదివి, మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయాలు తెలుపండి. ఆ రోజు ఆగష్టు 15. బ్రిటిష్ వారి దాస్య శృంఖలాల చెర నుంచి విడివడి, భారత దేశం స్వేచ్చా వాయువులను పీల్చుకున్న స్వాతంత్య్రదినోత్సవం రోజు. ఉదయం ఏడు గంటల సమయం. మల్లెపువ్వు లాంటి తెల్లని యూనిఫామ్ వేసుకుని, కుడిపక్క ఛాతీ మీద చొక్కాకు జాతీయ జెండాను ధరించి,

ప్రజాశక్తి స్నేహలో ఈ రోజు ప్రచురితం అయిన నా బాలల కథ “భూమిలో భూతం” చదవండి. మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయాన్ని తెలుపండి. “ఇంకెంత దూరం నడవాలి తాతా, బాగా దాహం వేస్తోంది. నీళ్ళు తాగకుండా నేను ఒక్క అడుగు వేయలేను” అంటూ నిలబడిపోయాడు వాసు.ఇంకో నాలుగడులేస్తే పక్క వీధి వస్తుంది. వీధి చివర్లోనే మీ అత్తా వాళ్ళ ఇల్లు ఉండేది.కాస్త ఓపిక తెచ్చుకుని నడవరా నాయనా ” మనవడిని బుజ్జగిస్తునే చుట్టూ చూసాడు వీరయ్య.పల్లె, పట్టణం కానీ

ఈనాటి సృజన సాహితీ పత్రిక సాహిత్యం పేజీలో నా కవిత” నా బాల్యపు మిఠాయి అంగడి” కవిత చదవండి. Wilson Rao Kommavarapu గారికి ధన్యవాదాలతో.. ఇంటి ముందున్న బంతి పూల తోట నేను విహరించిన తొలి ఉద్యానవనం.. సూరయ్య తాత చేసిన తాటి బొర్రల బండి నేను తోలిన రెండు చక్రాల బెంజి కారు.. దోటితో గురిచూసి కొడితే రాలిపడిన ఎర్రెర్రని సీమచింత గుబ్బలు నా బాల్యపు మిఠాయి అంగడి లో తిన్న జిలేబీచుట్టలు.. అప్పుడే

మే నెల విశాలాక్షి పత్రికలో నా కవిత “శాంతి కపోతాలు ఎర్రబడవా..!”. ఈతకోట సుబ్బారావు గారికి ధన్యవాదాలతో .. అక్కడి కుంకుమ పూల ఖరీదెక్కువ ప్రాణాల విలువ మాత్రం చాల తేలిక.. అక్కడి కొండ కోనల్లో వినిపించే తుటాల ధ్వని గుండె గుండెల్లో ప్రతిధ్వనిస్తుంటుంది.. అక్కడి చెట్టు చేమ మౌనంగా రోదిస్తుంటాయి వాగూవంకా నెత్తుటి ప్రవాహాలై విహ్వలిస్తుంటాయి.. గూడు విడిచి పిట్టలన్నీ చెట్ల కొమ్మల్లో రేయిపగలు మరచి విషాదగీతాలు ఆలపిస్తుంటాయి.. మంచుముద్దల హిమ గిరులు కన్నీరై కరిగి

ప్రతిష్టాత్మకమైన “ఖమ్మం ఈస్తటిక్స్ 2024” కథల సంకలనం లో ప్రచురితమైన నా కథ “అమ్మోరి భ్రమరాంబ” చదవండి. ఈ కథకి ముగింపు లేదు. మీరైతే ఎలాంటి ముగింపు ఇస్తారు తెలుపండి. “ఒరే..అబ్బయ్యా..కేశవా..హైద్రాబాద్లో యుగంధరన్న ఉండాడనే ధైర్యంతోనే నిన్ను పంపిస్తా ఉండాను. అన్నచెప్పినట్లిని బాగా చదువుకోరా. ఈడ మాదిరిగా ఆడ సావాసగాళ్ళతో జేరి ఏడికిబడితే ఆడికి తిరగబాక”.“సరేలే మా. ఎన్ని తూర్లు చెప్పినమాటే చెప్తావు. ఇకన రైలు కదలతాది. ఇంటికాడ నాయిన, నాయనమ్మ ఎదురుజూస్తా ఉంటారు. నువ్వింటికి పో,