చిన్న రోగానికే పచారిసామాన్ల చీటీ అంత పొడుగున పరీక్షలు, మందులు రాసేసి ఆసుపత్రి అంటేనే బెదిరిపోయేలా చేసే డాక్టర్లు ఉన్న ఈ కాలంలో కూడా వారివారి స్తోమతని బట్టి ఎంత ఫీజు ఇస్తే అంత తీసుకుని, తన ధైర్య వచనాలతోనే సగం రోగాన్ని తగ్గిస్తూ, చక్కని వైద్యం చేసే ఓ డాక్టర్ కథే ఈ “రూపాయి దేవుడు”. ఈ నెల [డిసెంబర్] “నవమల్లెతీగ” మాసపత్రికలో నా కథ “రూపాయి దేవుడు”. “నవమల్లెతీగ ” సంపాదకులు “కలిమి శ్రీ” […]
సాయంత్రమైందని చంద్రకాంత చెంత చేరానుచెక్కిలి ఆనించి ఓ నవ్వు నవ్వానా.. మరింత పక్కున నవ్వాయి చంద్రకాంత పూలురేపొద్దునకి వాడిపోతారు అంత నవ్వెందుకుఅని ఉడుక్కున్న నాకు ఊసులెన్నో చెప్పాయవి.. అరపూటే మా జీవితం అయితే ఏంటంటమీలా కాదు మేము అంటూ గర్వంగా తలలూపాయి.. మీ మనుషులకే కదా బాధలు వేదనలుబంధాలు బంధనాలు వేతలు వేధింపులు.. విద్వేషపు కొట్లాటలు మోసపూరిత దుర్మార్గాలుతేనె పూసిన కత్తులు విషం నిండిన గొంతులు వందేళ్ళ బతుకు ఉన్నా అరక్షణమైనాతృప్తి లేని బతుకులు అందని వాటికోసంఆరాటాలు,
ఎవరో నీ స్నేహం వద్దన్నారని గుబులేలఎవరో నిన్ను ద్వేషించారని బాధ ఎందుకుమరెవరో నిన్ను చూసి అసూయపడ్డారనివిచారపడనేల ..మరెవరో నీ ఉన్నతిని ఓర్వలేరని చింత నీకేల..?ఇంకెరితోనో బంధం భారమని దిగులేల..?వాళ్ళెవరో నీగురించి ఏమనుకుంటే నీకేమి..అన్నీ పట్టించుకున్నావా.. నిన్ను నువ్వు కోల్పోయావేనీలో నువ్వు లేనప్పుడు ఇక మిగిలింది శూన్యమేపూలతో నువ్వెప్పుడైనా చెలిమి చేసావా..?ఏనాడైనా నిన్ను ద్వేషించాయా అవి..రంగులను నీ కళ్ళల్లో పులుముకోవద్దని అడ్డు చెప్తాయా పూలు.పరిమళాలను ఆస్వాదించవద్దని నీ నుంచి దూరంగా పోతాయా అవి..పూలతో ఓ సారి చెలిమి చేసి
శ్రీమతి వంజారి రోహిణి గారు విరచిత “కర్పూర దీపం” కథా సంవిధానం – అద్భుతం, అభినందనీయం, అజరామరం – ఒక చిన్న సమీక్ష *************************************************మరుగు దొడ్లను చేత్తో శుభ్రం చేసే వారిపై (మాన్యువల్ స్కావంజర్స్) వచ్చిన కథలు తెలుగు సాహితీ జగత్తులో చాలా అరుదు. కానీ వారి దుర్భర పరిస్థితులపై వారి దయనీయ జీవన స్థితగతుల గురించి హృదయం ద్రవించేలా కళ్ళకు హత్తుకునేలా “కర్పూర దీపం” కథ ద్వారా “దొడ్డెత్తే నరసమ్మ” ప్రధాన పాత్ర ద్వారా చిత్రీకరించన
కర్పూర దీపం సమీక్ష – జెల్ది విద్యాధరరావు గారు Read More »
ఈ రోజు నవతెలంగాణ పత్రిక ఆదివారం అనుబంధం “సోపతి” లో నా కవిత “దీపం”. చదివి మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయం తెలుపుతారు కదా..🌹❤ దీపమొకటి వెలిగించాలితిమిరాన్ని తరిమేసేందుకు.. ..దీపమంటే చమురు పోసివత్తివేసి వెలిగించడమే కాదుకదా..బతుకుబాటలో అడుగడుగునాదారిదీపాలు ఎన్నెన్నో వెలిగించాలి.. ప్రయత్న దీపమొకటి వెలిగించాలివిధి రాతను మార్చేందుకు.. మమతల దీపమొకటి వెలిగించాలిమతాల మత్తును వదిలించేందుకు.ప్రేమదీపమొకటి వెలిగించాలికులపు మెట్లు కూలగొట్టేందుకు..కరుణ దీపమొకటి వెలిగించాలిసాటిమనిషి కన్నీరు తుడిచేందుకు..జ్ఞానదీపమొకటి వెలిగించాలిఅజ్ఞానాంధకారాన్ని వెడలగొట్టేందుకు . ఆశా దీపమొకటి వెలిగించాలిఆకాశపు అంచులు అందుకోవడానికి..గెలుపు దీపమొకటి వెలిగించాలివిజయకేతనాన్ని
నవంబర్ నెల “సాహిత్య ప్రస్థానం” లో నా కథ “ఆఖరి మజిలీ”. నెల్లూరు లో నేను చూసిన నాలుగు జీవితాలు ఈ కథకి ప్రేరణ. ప్రస్థానం సంపాదకులకు ధన్యవాదాలతో. “ఆఖరి మజిలీ” చదివి మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయాలు తెలుపగోరుతూ.. “ఒళ్ళు బలిసి లేచిపోయిందంటారా..! ముండ. పిలకాయలు, మొగుడిని వదిలేసి ” ఎగతాళిగా అన్నాడతను. ఇంతకుముందెప్పుడు నేనతన్ని చూడలేదు.” అంతేనా..! ఆ ఐరావతమ్మకి మందు పెట్టి మాయ చేసి ఆస్తంతా రాయించేసుకుందట”కోర్టు మెట్లు ఎక్కుతుంటే వినిపించాయి ఆ మాటలు
నవంబర్ నెల “సాహో” మాస పత్రిక అందించిన బహుమతి. శారీరక మానసిక ఆరోగ్యాల కోసం “వృక్షాసనం“. శ్రీ ఇందూ రమణ గారికి ధన్యవాదాలతో. ఇక్కడ మిత్రుల కోసం 🌹❤🙂 “సాహూ” పాఠకులకు నమస్సులు. ప్రతి రోజు నిర్దిష్టమైన సమయంలో, నిర్దిష్టమైన ప్రదేశంలో ఆశావహ దృక్పథంతో చేసే ప్రాణాయామం, యోగాసనాలు ఇటు శారీరక, అటు మానసిక ఆరోగ్యానికి చాల చాల అవసరం. గత మూడు నెలల సంచికల్లో మూడు రకాల ప్రాణాయామాల గురించి తెలుసుకున్నాం కదా. ఈ మూడు
సారంగ పత్రికలో ప్రచురితం అయిన “ఆ రెండు దీపాలే” కవిత ఇక్కడ మీకోసం. శ్రీ అఫ్సర్ మొహమ్మద్ గారికి, శ్రీ సుధామ గారికి ధన్యవాదాలతో..🧨✨🍬 ఎర్రటి బొట్టు బిళ్ళ లాంటి టపాసను నట్టులో పెట్టి నేలకేసి కొడితే పట్ మని పేలే నేలటపాసా నా బాల్యం పక్కింటి భవంతి వాళ్ళు చిచ్చుబుడ్లు కాలిస్తే చార్మినార్ సిగరెట్టు పెట్టిలోని తగరపు వెండి కాగితాన్ని కాల్చి చిరచిరలాడే శబ్దంతో మండే ఎర్రటి వెలుగే నా దీపావళి చిచ్చుబుడ్డి ఏడాదంతా చింతకాయలు
కర్పూరదీపం.. విశాలాక్షి పత్రికలో “దొడ్డెత్తే నరసమ్మ” కథ ప్రచురితం అయిన సంగతి మిత్రులకు తెలుసు కదా. ఆ నరసమ్మ విజయ మహల్ సెంటర్ నుంచి ఏకంగా ఆస్ట్రేలియాకి వెళ్లి వీధి అరుగు ఎక్కి కూర్చుంది. తను అందరికి సౌఖ్యాన్ని పంచుతూ ఎలా కరిగిపోయింది అనే విషయాన్ని అందరికీ చెప్పాలి అని మరోసారి కర్పూరదీపం లా మీ ముందుకు వచ్చింది. ఆణిముత్యాల విభాగం లో కథని ప్రచురించి ప్రోత్సహించిన “వీధి అరుగు” పత్రిక సంపాదకులు శ్రీ శ్రీనివాస్ కొండ్రు
ప్రియమైన రచయితలు సాహితీ సంబరాల నడుమ ఆవిష్కరించిన “ప్రియ కవిత” సంకలనంలో చోటు చేసుకున్న నా కవిత ఇది. శ్రీ ఇందూ రమణ గారికి, శ్రీ రంగబాబు గారికి ధన్యవాదాలతో 🙏🙏. ఇప్పుడు మూగబోయిన అందరి నాలుకల మీద వసపాలు పోయాల్సిందే కదా. కవిత చదివి మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయాలు తెలుపుతారుకదా❤🌹🙏 ఉభయకుశలోపరిఎన్ని ఏళ్లయ్యిందంటావ్ ఉత్తరంలో ఈ మాట చూసిహలో అబ్బయ్య ! ఎట్లుండారుఎన్నాళ్ళయ్యిందంటావ్ ల్యాండ్ ఫోన్లో ఈ మాటవినిఇప్పుడు మాటలెందుకు అంటారా?నవ్వుకో ఎమోజి, లవ్వుకో ఎమోజి, ఏడుపుకో
వస పాలు కావాలిప్పుడు Read More »