“తూర్పు పడమరల ఏకత” కవితా వేదిక కవితల సంకలనం 2024 లోని కవితా గుచ్ఛం లో నా కవితా మాలిక “బొమ్మలు “. డాక్టర్ నెల్లుట్ల నవీన్ చంద్ర గారికి కృతజ్ఞతలతో.. గాయమైన మా గుండెలమీదమీ కవిత్వ గేయలేపనాలద్దవద్దు.. మాటల తూటాలతో అబలలంటూమాపై మానసిక దాడి చేయకండి.. చీకటి ఒంటరితనం అవకాశమిచ్చిందనిమా దేహాలతో ఆడి మా మానాల్లోకిగాజు పెంకులు దూర్చకండి.. జాతుల సమరం మమ్మల్ని నగ్నంగా ఊరేగిస్తేమా అడుగులకు, మీ జాలిచూపులమడుగులొత్తవద్దు.. తలలేని మొండేలను చేసిమమ్మల్ని మీ […]
“అరే..అక్కడేదో సభ జరుగుతోందే వద్దువద్దు అక్కడంతా కులం కంపు కొడుతోంది.. ఇక్కడెవరెవరో సమావేశమయ్యారే బాబోయ్ ! ఇక్కడందరూ మతం మత్తులో జోగుతున్నారు.. ఆ గుంపు గోల ఏమిటో నైతికత్వానికి తిలోదకాలిస్తున్నారే అయ్యో .. దూరంగా పరిగెత్తాలి.. సభల్లో సమావేశాల్లో గుంపుల్లో బొట్టు నుదుర్లు ఒట్టి నుదుర్లు కట్టగట్టుకుని కొట్లాడుకుంటున్నాయి కాట్ల కుక్కల్లా .. మనిషి జాడ మాత్రం జాడే లేదు ఏ చట్రంలో ఇరుక్కోను నేను.. మనిషి అయిపు కోసం పాకులాడుతున్నా మానవత్వపుమనిషి ఆనవాలుకోసం దేవులాడుకుంటున్నా.. ఓ
మిత్రులకు నమస్కారాలు. 2021 సంవత్సరంలో నా మొదటి కవిత ” సృజనప్రియ” మాసపత్రిక జనవరి సంచికలో. తన బిడ్డ [రైతు] కోసం ఓ అమ్మ [సాగు నేల] పడే ఆవేదనే ఈ కవిత “నేల తల్లి “. నువ్వు కవిత రాయాల్సిందే అంటూ ప్రోత్సహించిన “సృజనప్రియ” సంపాదకులు శ్రీ విల్సన్ రావు కొమ్మవరపు గారికి ధన్యవాదాలతో… సాగునేలను అన్నం పెట్టే తల్లిలా ఆరాధించి, తన ఒంట్లో శక్తి ఉడిగిపోయేదాకా నేలతల్లి మీద ఆధారపడ్డ మా నాయన కవితే
సారంగ పత్రికలో ప్రచురితం అయిన “ఆ రెండు దీపాలే” కవిత ఇక్కడ మీకోసం. శ్రీ అఫ్సర్ మొహమ్మద్ గారికి, శ్రీ సుధామ గారికి ధన్యవాదాలతో.. ఎర్రటి బొట్టు బిళ్ళ లాంటి టపాసను నట్టులో పెట్టి నేలకేసి కొడితే పట్ మని పేలే నేలటపాసా నా బాల్యం పక్కింటి భవంతి వాళ్ళు చిచ్చుబుడ్లు కాలిస్తే చార్మినార్ సిగరెట్టు పెట్టిలోని తగరపు వెండి కాగితాన్ని కాల్చి చిరచిరలాడే శబ్దంతో మండే ఎర్రటి వెలుగే నా దీపావళి చిచ్చుబుడ్డి ఏడాదంతా చింతకాయలు
29-8-2018 నవ్య వారపత్రికలో నేను వ్రాసిన కవిత “మనిషి’లో ‘ చెత్త , ప్రచురితమైంది. కవిత ను ప్రచురించి ప్రోత్సహించిన శ్రీ జగన్నాథ శర్మ సార్ గారి కి చాలా చాలా ధన్యవాదాలు
దేశం – దేహం. ఈ వారం నవతెలంగాణ సోపతిలో. సంపాదకులకు ధన్యవాదాలతో.. దేశ గౌరవం కోసంక్రీడావనిలో వేగుచుక్క అయిందిఅకుంఠిత దీక్షతో సాధన చేసింది ప్రపంచ పట శిఖరాగ్రానికిదేశపు మువ్వన్నెల జెండాని ఎగరేయాలనుకుంది కామాంధుల కుట్రకు బలైఎదురు నిలిచిందిదేహమున్న ఆటబొమ్మనికాదు పొమ్మంది పోరాటం నాకు ఉగ్గుపాల విద్యఆత్మాభిమానం నా ఆయుధంగెలుపే నా భవితం సాధనే నా ఆయువుపోరాటమే నా ఊపిరంటూ కాలానికి ఎదురు నిలిచిన ధీర ఈనాడు ఆమె దేహ బరువువంద గ్రాములెక్కువనిద్వేషపు బరువుదేశ పటాన్ని అవనతం చేసిందిక్రీడా
పదేపదే బయట తిరగటం కన్నా ఒంటరీకరణలో పుస్తకాల మధ్యన కూర్చుని చదువుకుంటూ సంబరంగా ఏకాంతాలని జాతరలా గడపటం ఇష్టం సిల్వర్ ఫిష్ లాగా పుస్తకాల పేజీల్లో తిరగటం ఆసక్తి పేజీలు తిప్పినప్పుడల్లా వాటి మధ్య దాచిన నెమలీకలు ఎండిన రోజా పూల రెక్కలు జ్ఞాపకాల కథల మూటలను విప్పుతాయి ఒకసారి పచ్చటి అడవుల్లోకి వెళతాను కొండకోనల్లో జాలువారే నీటిని ఒడిసిపట్టుకుని తాగుతాను ఎడారి ఇసుక వేడి భరించలేక అరికాళ్ళను రుద్దుకుంటాను జలపాతాల హోరుతో పోటీపడుతూ తోటి గువ్వలా
“నింగి వంగి నేలపైకి నీటిబొట్లతో ప్రేమవంతెనేసింది పుడమి గుండె పులకించి అణువణువు ప్రేమ చెమ్మతో తడుపుకుంది నేల ఒడిలో దాగున్న విత్తులు వాననీటి ప్రేమ స్పర్శకి గులామ్ అంటూ విచ్చుకుని ఆకుపచ్చ తలలెత్తాయి హరితంకిరణం సంగమించాయి ప్రకృతి రంగులమయమైంది జగతి ఆకలి తీర్చే అక్షయపాత్ర కావటానికి హరితకిరణాలు ప్రేమగా సమాయత్తమవుతున్నాయి జయహో హరితం జయహో కిరణం” రోహిణి వంజారి 31-07-2024
ఈ పక్షం “సారంగ” పత్రికలో నా కవిత “ప్రవర”. మిత్రులు చదివి, మీ అమూల్యమైన అభిప్రాయాలు తెలుపండి. Afsar Mohammed గారికి హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలతో నువ్వెవరంటే ఏం చెప్పను మిత్రమా యుగయుగాలుగా చెప్పి చెప్పి అలిసిపోయాను.. అల్లంత దూరంలో నేను అస్పష్టంగా కనిపించినా ముందు నీచూపు పడేది నా కనుబొమ్మల మధ్యనే కదా.. అక్కడ బొట్టు ఉందా లేదా అని చూస్తున్నావా? లేదంటే చూపు కిందకి దింపి గడ్డంకేసి చూస్తున్నావా ? అయినా నేనెవరో నీకు తెలియడంలేదు
ఏ కాల సర్పం కాటేసిందో ఏ ద్రోహం ఆవేదన పరచిందో ఏ కష్టం కన్నీట ముంచిందో ఏ దుఃఖం ఓపలేనిదైందో ఏ బాధ బ్రతకవద్దందో ఏ నిరాశ గుండెను చీల్చిందో ఏ నిస్పృహ నిస్తేజ పరచిందో ఏ అపజయం ఉరినెక్కమందో ఏ ఓటమి కాటికి పొమ్మందో ఏమో ఎవరికి తెలుసుగనుక ఆత్మ హత్య వెనుక కథ అశ్రు నివాళులు అర్పించకున్నా పర్వాలేదు… ప్రగాఢ సంతాపం తెలుపకున్నా పర్వాలేదు… కానీ… పోయిన వాడు ఏ రంగువాడు ఏ కులపువాడు